โรสกับแม่ อพยพาจากฟิลิปปินส์ มาอยู่ที่รัฐเท๊กซัส แม่ทำงาน เป็นแม่บ้านในโรงแรมแห่งหนึ่ง ทั้งคู่ก็อาศัยอยู่ในโรงแรมนั้นด้วย ความฝันของโรสคืออยากเป็นนักร้องแนวคันทรี่ โรสใช้เวลาว่างในการแต่งเพลงหลังจากเลิกเรียน โรสจะมีเพื่อนชื่อ เอลเลียต เป็นลูกชายร้านขายอุปกรณ์ดนตรี ที่โรสมักชอบแวะไปบ่อยๆ ทำให้ทั้งคู่สนิทกัน เอลเลียตจะคอยคุยเรื่องเพลงกับโรสทุกครั้งที่โรสมาที่ร้าน วันนี้โรสแวะมาที่ร้าน เอลเลียตจีงยื่นโปสเตอร์งานดนตรีออสติน บอกให้โรสไปถ้าสนใจ เพราะจะมีนักร้องเพลงคันทรี มาร้องในงานนี้ด้วย แต่โรสบอกว่าไปไม่ได้เพราะแม่ไม่อนุญาติ เอลเลียตจึงแนะนำให้ลองขออนุญาติดูก่อน ก็เป็นไปตามคาดแม่ไม่ให้ไป เอลลียตจึงรับอาสา มาขออนุญาตกับแม่ของโรสด้วยตัวเอง แม่อนุญาตยอมให้ทั้งคู่ไปงานเทศกาล ทั้งคู่เที่ยวงานอย่างสนุก จนงานเลิก ทั้งคู่ขับรถกลับบ้าน
ที่พักของแม่ คืนนี้แม่ยังรอโรสกลับมา แต่สักครู่เขามองออกไปนอกห้อง เพราะมีไฟส่องเข้ามา แม่รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ตม.บุกมาจับตัวแม่ไป เป็นเวลาพอดีกับที่โรสมาถึงโรงแรมและเห็นเหตุการณ์ แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้เรียกแม่ แม่บอกให้โรสหนีไป เพื่อไม่ให้โรสโดนจับอีกคน เอลเลียตจึงต้องขับพาโรสหนีไปตั้งหลัก โรสวิ่งร้องให้ด้วยความเสียใจที่แม่โดนจับ ตัวเองก็ไม่สามารถช่วยแม่ได้ เมือตั้งสติได้ ทั้งคู่จึงย้อนกลับมาโรงแรมเพื่อที่จะมาเก็บเสื้อผ้า เพราะอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว ถ้าอยู่คงโดนจับอีก โรสเก็บของเฉพาะที่จำเป็นและหนีออกจากโรงแรมไป
แม่ทิ้งจดหมายไว้ก่อนโดนจับ ในจดหมายแม่บอกว่าถ้าแม่เป็นอะไรไปให้โรสไปหาน้าสาวของแม่ แต่การที่โรสจะไปอาศัยอยู่กับน้าไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะสามีของน้าไม่เห็นด้วย สุดท้ายโรสก็อยู่ไม่ได้ต้องออกมาจากบ้านหลังนั้น โรสไม่มีที่ไปอีกเป็นครั้งที่ 2 สถานที่เดียวที่โรสพอจะรู้จัก แม้จะไม่ได้รู้จักกับเจ้าร้านเป็นการส่วนตัว “ร้านโบรเกนสโปก” ที่เอลเลียตพาไปงานดนตรี โรสแนะนำตัวเองกับเจ้าของร้าน เจ้าของร้านบอกว่ารู้จักหน้าจากคืนงานดนตรี โรสเล่าของตัวเองให้เจ้าของร้านฟัง เจ้าของร้านเห็นโรสไม่มีที่ไปจึงให้โรสทำงานและพักที่ร้าน ที่ร้านโบรเกนสโปก ก็มีชาวต่างชาติทำงานอยู่ในครัวด้วยเหมือนกัน