17 กันยายน พ.ศ. 2526 เป็นวันธรรมดา แต่หลายชีวิตในครอบครัวของฉันได้เปลี่ยนไปตลอดกาล เป็นวันที่พ่อแม่บาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อของฉันในตอนนั้นเป็นนายทหาร
หนุ่มที่มีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า เขากำลังขับรถกลับจากงานปาร์ตี้ในตอนเย็นเพื่อไปรับเด็กๆ โดยมีแม่ของฉันนั่งอยู่ข้างๆ ด้วยอาการมึนเมา เขาจึงหยุดรถที่ไฟแดงบนรางรถไฟราง
หนึ่งซึ่งไม่มีแผงกั้น รถไฟแล่นเข้ามาด้วยความเร็วเต็มที่ ชนรถด้านคนขับและลากซากรถและผู้โดยสารออกไปเป็นระยะทางไกล ภาพเปิดของ VANISHING POINT เป็นภาพหน้าหนึ่งจากหนังสือพิมพ์รายงานอุบัติเหตุของพ่อแม่ผมในวันนั้น ฉันโตมากับภาพข่าวนั้นและความทรงจำที่เลือนลางของพ่อในวันก่อนเกิดอุบัติเหตุ หลังจากพักฟื้นอยู่หลายเดือน แม่ของฉันก็กลับมาใช้ชีวิตและทำงานตามปกติ แต่พ่อของฉันได้รับความกระทบกระเทือนทางสมองอย่างรุนแรง และเขาไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตอย่างที่เคยเป็นได้อีกต่อไป อาชีพที่ห้าวหาญของเขาก็หยุดลงในทันใด การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ส่งผลกระทบอย่างมากต่อครอบครัวของฉัน ฉันนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตของฉันและครอบครัวของฉันจะเป็นอย่างไรหากไม่มีอุบัติเหตุในวันนั้น แต่ประสบการณ์ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันเป็นฉันในทุกวันนี้ ฉันนึกถึงเรื่องราวของพ่อและผสมผสานกับเรื่องราวอื่นๆ ในหัวของฉัน กลายเป็นเรื่องราวของชายสองคนที่เป็นเสมือนภาพสะท้อนของกันและกัน การกระทำนำไปสู่ผลที่ตามมา และแรงแห่งกรรมก็ดึงดูดมนุษย์ทุกคนเหมือนกับแรงดึงดูดของโลก