อูจิน (โซจีซบ)พ่อหม้ายผู้สูญเสียซูอา (ซนเยจิน)ภรรยาอันเป็นที่รักไป เขาอยู่กันเพียงลำพังสองคนกับจีโฮ (คิมจีฮวาน)ลูกชาย สิ่งเดียวที่ปลอบประโลมเด็กน้อยจีโฮคือนิทานแม่เพนกวินที่จากไปและมองลงมาจากเมืองเมฆ แล้วกลับมาเมื่อย่างเข้าฤดูฝน และมาใช้ชีวิตอยู่กับลูกเพนกวินตลอดช่วงฤดูฝนด้วยความสุข ก่อนที่จะจากไปเมื่อฝนหยาดสุดท้ายแห่งวสันตฤดูสิ้นสุด แต่เมื่อวันจากลาของแม่เพนกวินมาถึง กลับมิได้มีน้ำตาเมื่อต้องจากกัน หากแต่มีความเข้าใจและยิ้มรับการจากไปด้วยความอิ่มเอม